Królestwo Chrystusa w momencie paruzji

4 lat temu 67

W nakreślonym przez Apokalipsę symbolicznym obrazie czasów ostatecznych kryzys końcowy rozpocznie się od kampanii wszystkich tych królów przeciwko *Barankowi: oddawszy swoją władzę do dyspozycji *Bestii (Ap 17,13), zgromadzą się wszyscy na wielki dzień (Ap 16, 14), lecz Baranek ich zwycięży (por. Ap 19,18n), „ bo *Panem jest panów i Królem królów" (Ap 17,14; Ap 19,1nn; por. Ap 1,5). Paruzja będzie olśniewającą manifestacją Jego królowania, a tym samym ukazania także Królestwa Bożego (Ap 11,15; 2Tm 4,1). Zgodnie z zapowiedzią Iz 11,4, Król, potomek *Dawida, zgładzi wtedy *Antychrysta przez samo swoje przyjście (2Tes 2,9). Potem przekaże swoje Królestwo *Ojcu, gdyż zgodnie z Psalmem Ps 110,1 trzeba, żeby panował tak długo, dopóki „nie położy wszystkich nieprzyjaciół u nóg swoich" (1Kor 15,24n). Po zakończeniu owej *wojny eschatologicznej, którą będzie prowadził jako Słowo Boże, zacznie rządzić swymi nieprzyjaciółmi zgodnie z Psalmem Ps 2,9, żelaznym sceptrem (Ap 19,15n). Wówczas też, uczestnicząc w Jego królewskiej władzy (1Kor 15,24), wszyscy męczennicy straceni kiedyś dlatego, że nie chcieli złożyć czci *Bestii, zmartwychwstaną, aby panować z Nim i z Bogiem (Ap 20,4nn; por. Ap 5,10). Będą oni również uczestniczyli, według obietnicy podanej przez Dn 7,22; Dn 7,27, w Królestwie odwiecznym *Syna Człowieczego. Czyż nie to właśnie przyrzekł Jezus Dwunastu podczas Ostatniej Wieczerzy?: „Ja przekazuję wam Królestwo, jak mi je przekazał Ojciec... żebyście siedzieli na tronach i sądzili dwanaście pokoleń Izraela" (Łk 22,29n; por. Ap 7,4-8; Ap 7,15).