Wiara - wiara to nie nadzieja. Lestera Sumrall'a

Wiara nie jest nadzieją. Możesz mieć nadzieję na bycie milionerem 
i umrzeć jako nędzarz. Ale nie możesz mieć wiary na bycie milionerem
i umrzeć jako nędzarz. Nadzieja zakłada ręce i marzy, lecz wiara nie jest tym samym, co nadzieja. Wiara jest działaniem. Wierze zawsze towarzyszy ruch.
Wiara mówi: „Mam wiarę o dolary. Zdobędę kilka tu, a kilka pozyskam tutaj. (Hej, to się powiększa!). I posiądę kilka więcej tutaj”.
Nadzieja siedzi na krześle i mówi: „Będę po prostu tu siedział, a Bóg coś zrobi”.
Gdy masz wiarę, masz działanie. Wiara zaczyna działanie w Bogu.
Wiara jest siłą, żyjącą w tobie. Nie jest istotnie tobą. To coś innego – coś dobrego, coś cennego, coś cudownego, coś, co Bóg chce, abyś miał.
Wiara to więcej niż wyobrażenie, więcej niż uczucie.
Nie wiem, czy Abraham „czuł” coś duchowego pomiędzy Beer-Szeba
a górą Moria, gdy wziął syna, by złożyć go w ofierze. Wiem, że diabeł dręczył go przy każdym kroku na drodze. Lecz Abraham miał w sobie coś zwanego wiarą i ta wiara kroczyła. Przemieszczała się i zdążała we właściwym kierunku. Wiara zbudowała ołtarz. Położyła na ołtarzu drewno. Wznieciła ogień na ołtarzu. Wiara sięgnęła po syna obietnicy, by uczynić zeń ofiarę. Ruch! 
Gdy Bóg zobaczył to potężne poruszenie, powiedział: „Stop! Zapewniłem baranka w gąszczu na ofiarę. Teraz spójrz w stronę kraju na północy, kilkaset jardów stąd. To Golgota. Spójrz na te trzy krzyże”.

Nie było ich tam jeszcze, lecz była wiara, by je ujrzeć, gdyż Jezus rzekł:
Abraham, wasz ojciec, z radością pragnął ujrzeć mój dzień.
I ujrzał, i radował się (Jan 8:56).

Abraham zobaczył, jak Bóg daje Swojego Syna, ponieważ działał w wierze.
Wiara jest niewyczerpaną rzeczą. Mam nadzieję, że ta książka pomoże ci poznać wiarę lepiej, niż ja wiarę znam, że zaczniesz tam, gdzie ja skończyłem, i zbudujesz na tym strukturę poznania, które Bóg przelał przez mą istotę.