To jedna z największych prehistorycznych osad znanych nauce. Leży w sercu Europy

Miejsce to było powiązane z przedstawicielami kultury ceramiki wstęgowej rytej, która na Starym Kontynencie rozwijała się w okresie między 5500 a 4500 rokiem p.n.e. Arenę działań archeologów stanowiły okolice Eilsleben, gdzie około stu lat temu zidentyfikowane dowody na istnienie jednej z największych neolitycznych osad w Europie Środkowej.

Czytaj też: Zagadkowe kamienne struktury znalezione w Bułgarii. Okazało się, że to dopiero początek odkryć

Oczywiście na przestrzeni dziesięcioleci dokonano tam wielu istotnych odkryć. Na przykład wykopaliska trwające od 1974 do 1989 roku doprowadziły do identyfikacji pozostałości domów, ludzkich pochówków, a także licznych szczątków zwierzęcych. Zarówno w przypadku ludzi, jak i innych zwierząt pojawiły się sugestie, w myśl których dochodziło do składania z nich ofiar.

Jeśli chodzi o fale osadnictwa, które przetoczyły się przez ten obszar, to naukowcy wyróżniają dwie takowe. Pierwsza była związana z pojawieniem się domostw stawianych na osi północ-południe. W tym samym okresie powstał też rów obronny mający około 3 metrów szerokości. Drugi ze wspomnianych etapów odnosił się do utworzenia wału, palisady i rowu. Z czasem osada przekształciła się w rozległą strukturę o kształcie trapezu. 

Pozostałości osady zlokalizowanej na terenie kraju związkowego Saksonia-Anhalt są związane z kulturą ceramiki wstęgowej rytej

Najnowszy rozdział historii związanej z wysiłkami archeologów odnosił się do wykopalisk, które objęły obszar o powierzchni 200 metrów kwadratowych. Celem uczestników tych badań było zebranie próbek osadów i przeprowadzenie analiz mikromorfologicznych oraz fitolitycznych. W oparciu o zgromadzone informacje naukowcy będą chcieli jak najdokładniej odtworzyć historię tego miejsca oraz jego ewolucji.

Czytaj też: Zbuntowali się przeciwko Rzymianom i gorzko tego pożałowali. Archeolodzy mają nowe potwierdzenie

Wśród szczególnie interesujących znalezisk warto wymienić fragmenty ceramicznych naczyń, wykonanych z kamienia narzędzi, takich jak siekiery czy groty strzał oraz przedmiotów stworzonych na bazie kości czy poroża. Wśród kluczowych kwestii, które badacze planują poznać jak najlepiej, wymienia się interakcje pomiędzy grupami prowadzącymi łowiecko-zbieracki tryb życia oraz pierwszymi rolnikami, którzy pojawili się w tej części Europy.