Zadbaj o trawnik jesienią i przygotuj go do zimy. Sprawdź, czy trzeba go jeszcze kosić, nawozić i co jeszcze warto zrobić właśnie teraz

Spis treści

Piękny i zadbany trawnik to ozdoba każdego ogrodu. Aby jednak murawa prezentowała się naprawdę imponująco, wymaga wielu zabiegów pielęgnacyjnych. Jednym z wyzwań, jakie nas czekają, jest odpowiednie przygotowanie trawnika do zimy, pozwalające trawie lepiej poradzić sobie z najtrudniejszą porą roku i w dobrej kondycji przetrwać do wiosny.

Pierwsza sprawa to właściwe nawożenie trawnika. Trawa przed zimą powinna być dobrze odżywiona, ale do jej zasilania nie możemy wykorzystać typowych nawozów do trawy, które są bogate w azot, gdyż pobudzimy w ten sposób rośliny do intensywnego wzrostu, sprawiając, że zimą łatwo przemarzną lub zachorują. Takie nawozy stosujemy jedynie do połowy lata (koniec lipca), natomiast z końcem lata zaczynamy zasilać trawnik specjalnymi nawozami jesiennymi, które zawierają minimalną dawkę azotu lub nie mają go wcale, są za to bogate w związki wzmacniające trawę oraz zwiększające jej odporność na mróz i niekorzystne warunki atmosferyczne (zawierają głównie potas i fosfor z dodatkiem siarki, wapna lub żelaza).

Po ostatnim w sezonie koszeniu trawnik możemy też zasilić nawozami organicznymi, np. w postaci obornika granulowanego lub biohumusu (np. Humus Active do Trawników). Wszystkie nawozy (organiczne i mineralne) stosujemy zgodnie z zaleceniami producenta, umieszczonymi na opakowaniu, w przeciwnym razie możemy trawie bardziej zaszkodzić niż pomóc.

Kolejna sprawa to usuwanie z trawnika opadłych liści. Liście, nawet te pochodzące ze zdrowych roślin, zimą stanowią dla trawnika poważne zagrożenie. Zalegając na powierzchni murawy, gniją i stają się źródłem rozwoju patogenów chorobotwórczych, w tym głównie grzybów (m.in. sprzyjają rozwojowi pleśni śniegowej). Jeśli pozostawmy je na trawie, wiosną w miejscach zalegania liści zobaczymy brzydkie, ciemne palmy lub „wyłysiałe” placki.

Liście należy grabić z trawnika systematycznie przez całą jesień do czasu, aż wszystkie opadną z drzew i krzewów. W tym czasie z trawy wygrabia się też mech i zaschnięte, obumarłe fragmenty trawy (tzw. filc), które, podobnie jak liście, mogą zimą stać się przyczyną rozwoju chorób grzybowych.

Następna ważna sprawa to koszenie trawnika przed zimą. Zabieg należy wykonać późną jesienią, ścinając trawę na wys. ok. 4–5 cm. Trawnik przycięty zbyt krótko, może łatwo przemarznąć, natomiast zbyt wysoka trawa będzie podatna na infekcje grzybowe.
Ostatnie koszenie trawnika przeprowadza się zwykle w połowie października, ale jeśli ładna pogoda utrzymuje się dłużej i trawa nadal rośnie, zabieg można przesunąć nawet na połowę lub koniec listopada.

Jesień to także dobra pora na przeprowadzenie ewentualnego wapnowania trawnika. Nie jest to zabieg konieczny, ale jeśli na naszej murawie pojawiają się mchy i skrzypy, sugerujące zakwaszenie podłoża, warto sprawdzić pH gleby. Jeśli okaże się zbyt niskie (pH poniżej 6,0), należy je podnieść za pomocą wapnowania, inaczej trawa zacznie słabnąć i zamierać, a wolne miejsca przejmą mchy, skrzypy i inne chwasty.

Jeśli wapnowanie okaże się konieczne, zabieg należy przeprowadzić poza okresem intensywnej wegetacji roślin, czyli późną jesienią (najlepiej październik–listopad). UWAGA: Na trawniku w tym czasie nie wolno stosować żadnych innych nawozów, a odstęp między wapniowaniem a innymi nawozami, powinien wynosić co najmniej kilka tygodni (3–4 tyg.). Jeśli połączymy nawóz wapniowy np. z nawozem fosforowym lub potasowym, dojdzie do niekorzystnych reakcji chemicznych, prowadzących do strat cennych pierwiastków lub przekształcenia się ich w formy niedostępne dla roślin.

Należy też pamiętać, że do wapnowania trawnika odpowiednie będzie jedynie wapno węglanowe (np. dolomit, kreda nawozowa), które działa wprawdzie wolniej niż wapno tlenkowe, ale jest mniej agresywne i nie niesie ze sobą ryzyka spalenia lub uszkodzenia trawy. W glebie rozkłada się bardzo wolno, dzięki czemu odczyn podłoża zmienia się stopniowo, a rośliny nie mają zaburzonego wzrostu i rozwoju. Ze względu na wolne działanie węglanowych nawozów wapniowych, kolejny zabieg wapnowania można przeprowadzić nie wcześniej niż po ok. 3–4 latach i to tylko wtedy, gdy będzie to konieczne (pH gleby znów się obniży).