Mapa Duchowa - Mapa przebywania demonów we współczesnym świecie

zone strefa, okolica - area, demon domination zones, satanic zone, Demon zone, map of demons domination zones, Daemonologie, demonologia, inne

Mapa Stref działania (władzy) demonów na ziemi

Złe duchy, demony w badaniach demonologów, są często klasyfikowane według domeny, czyli ich przypisanie do określonej sfery działalności lub wiedzy.

Mapa Stref działania (władzy) demonów na ziemi.
Złe duchy, demony w badaniach demonologów, są często klasyfikowane według domeny, czyli ich przypisanie do określonej sfery działalności lub wiedzy.

Mapy wskazują obszary, strefy działania demonicznych wpływów. Często oznacza to konkretny grzech moralną lub wątpliwe zachowanie, do których niektórzy ludzie są podatne. Mogą nawet być przypisane do metod, one mogą powodować problemy dla ludzi przez zastosowanie pewnych nieszczęść, dolegliwości lub uzależnień.

Mapa sfer demonicznych nad ziemią.

Trzy trzy podstawowe sfery wpływów Lucyfera, Demonów

1. Poziom okultystyczny, tajemny - kontrolowany przez ciemne moce (gr. dynamis), które działają poprzez nieduchowe ideologie (np. faszyzm, diskordianizm, rydzykizm, opusdeizm, watykanizm, katolicyzm, stalinizm, polpotyzm) i różne formy ciemnego okultyzmu (np. satanizm, czarnoksięstwo, czarna magia).

2. Poziom personalny - okupowany przez duchy nieczyste (gr. pneumatika tes ponerias) powodujące lub wzmacniające w ludziach nienawiść, złość, strach, fobie, urazy, grzeszne myśli i zachowania.

3. Poziom kosmiczny - objęty działaniem demonów z władzą nad całymi obszarami geopolitycznymi planety (gr. archai - książęta, kosmokratoras – władcy, kosmiczni panowie lub twórcy oraz exousia - zwierzchności), które próbują kontrolować instytucje, organizacje, rządy, miasta, a nawet całe narody i regiony, a co więcej nawet Układ Słoneczny i Galaktykę. Oryginalne nazwy państw oraz miejscowości pokazują często rodzaj negatywnej siły jakimi złe duchy mogą wpływać na regiony i państwa.

Na drugim poziomie (personalnym) działają złe duchy, które przybierają funkcjonalne imiona grzechów czyli np. pożądliwość, lęk i fobia, gwałt, złość i gniew, nieprzebaczenie, krzywda, przemoc, fałsz i kłamstwo. Człowiek, hołubiąc jakiś grzech, zaprasza i buduje przyczółek duchowi, który potem przez pokusy eksploatuje jego słabości i otwiera go na wpływ kolejnych demonów.

 Pierwszy poziom wiąże się z koncepcjami ideologicznymi, które mają korzenie w Królestwie Ciemności, w Mroczlandii. Biografie takich różnych złych ludzi, jak: cesarz Konstantyn, inkwizytor Tomasz Torquemada, papież Aleksander Borgia, Papież Pius X czy papież Pius XII, Adolf Hitler, Josemaria Escriva, Józef Stalin, Francisko Franco, Nicolae Ceausescu, Idi Amin, Augusto Pinochet, Ronald Reagan czy Jan Paweł II sugerują obecność złego ducha fałszywej ideologii czy fałszywej religijności.

Trzecia część wpływów dotyczy poziomu terytorialnego, zwanego kosmicznym, który ilustrują wedle mistyków w Biblii m.in.: władca Tyru (Ez. 28:12-16) czy Babilonu (Iz. 14:12-14), "anielski książę Persji" czy "książę Grecji" ( Dn.10:12-13). Niestety sama Biblia nie zawiera zbyt wiele wiedzy na temat działania demonicznych sił zła, a jedynie skupia się na grzechach, karach za grzechy i na tym jak dążyć do świętości, jak się oczyszczać i uwalniać od grzechów.

1. Lucyfer :  duma pycha ambicje władza 2. Mamona : Chciwość 3. Asmodeusz : Żądza 4. Lewiatan : Zawiść 5. Belzebub : Obżarstwo 6. Szatan : Gniew 7. Belphegor : Lenistwo, Gnuśnośc

Druga hierarchia obejmuje Powers, dominiów i cnót.

Carreau był księciem uprawnień. On kusi ludzi z zatwardziałości serca i przeciwstawia przez Saint Vincent i Vincent Ferrer . Carnivale był również książę uprawnień. On kusi ludzi do nieprzyzwoitości i bezwstydu, i jest przeciwny przez Jana Ewangelisty . Oeillet był księciem dominiów. On kusi ludzi, by przerwać ślub ubóstwa i przeciwstawia się St. Martin. Rosier był drugim w kolejności dominiów. On kusi mężczyzn wobec czystości seksualnej i przeciwstawia się Bazyli. Belias był księciem cnót. On kusi mężczyzn z arogancji i kobiet do próżny, dzieci podbicie wonton i plotki podczas mszy. On jest przeciwny przez Franciszka de Paula.

Trzecia hierarchia obejmuje księstwa, archaniołów i aniołów.

Verrier był księciem Księstw. On kusi ludzi przed ślubem posłuszeństwa i przeciwstawia przez bernardyna. Olivier był książę Archaniołów. On kusi mężczyzn z okrucieństwa i mercilessness ku ubogim i przeciwstawia św Wawrzyńca. Luvart był księciem aniołów. W chwili pisania Michaelis, w Luvart była uważana w ciele siostry Madeleine.

Wiele z nazwiska i stopnie tych demonów pojawiają się w litanii Sabat czarownic, zgodnie z Jules Garinet w Histoire de la magie en France i Collin De Plancy w Dictionnaire Infernal .

Klasyfikacja Barretta demonów

Francis Barrett w swojej książce Mag (1801), zaproponował tę klasyfikację demonów , co czyni je książęta jakiejś złej postawy, osoby lub rzeczy:

Azus : Ciemności okaziciela Belzebub : fałszywych bogów - bałwochwalcy Pytho : Duchy Leżąc - Liars Beliel : Statki nieprawości - wynalazcy złych rzeczy Asmodeusz : Mściciel niegodziwości Szatan : naśladowcami Cudów - złe czarownice i czarnoksiężnicy Merihem: Antena władzy - dostarczycielami zarazy Abaddon : Furie - siewcy niezgody Astaroth : Calumniators - inkwizytorzy i fałszywe oskarżyciele Mamona : Maligenii - kusicieli i usidlacz

Demoniczne oddziaływanie ciemnych sił zła jest rzeczywiste i stwarza niebezpieczne zagrożenie dla naszego duchowego dobra, szczególnie w polityce i politycznych ideologiach. Zły duch może nas kusić, ale nie może zwykle bezpośrednio dotykać, o ile sami nie otworzymy się na jego działanie. Nie powinniśmy się obawiać Szatana, Belzebuba czy Lucyfera ani też stale doszukiwać się go w zwyczajnych zdarzeniach naszego życia. Nie koncentrujcie się na duchach nieczystych lecz zwróćcie oczy na subtelną pajęczynę sił zła powoli opanowującą umysły ludzi, którzy stają się bardziej egotyczni, zagubieni, załamani, chorzy, cierpiący, wyzyskiwani...

Anioły mroku, anioły upadłe, jak nazywa się demony, wspominane są we wszystkich wielkich religiach świata, w tym w Indii jako asury, rakszasy i piśaća. Demony nie istnieją dla równowagi wobec Aniołów Światła jak twierdzą demoniczne i satanistyczne ideologie. Anioły upadłe, demony to skutek niedopatrzenia, skutek błędu i wynaturzenia. Demony nie są ludzkości potrzebne ani do niczego nie są przydatne w Boskim Planie Stworzenia. Demony gnieżdżą się na peryferiach istnienia, tam gdzie panuje mrok i ciemność materii chaosu, która była i jest budulcem dla nowych światów światła. Zło nie musi istnieć i nie jest potrzebne, choć tak utrzymują rozmaici ideolodzy satanizmu, czarnej magii czy innego pomylenia umysłowego. Nie ma żadnego przymierza pomiędzy światami czy sferami ciemności, a Królestwami Światła.

Tak daleki jak i bliski starożytny Wschód przypisywał swoistą osobowość tysiącom różnych tajemniczych sił, których obecności dopatrywano się poza wszelkim złem, cierpieniem, tragedią, chorobą czy nieszczęściem jakie nawiedzało człowieka. W dawnej religii babilońskiej istniała bardzo skomplikowana demonologia oraz liczne egzorcyzmy, które miały na celu uwolnienie ludzi, rzeczy albo miejsc osaczonych przez demony, przez siły ciemności. Te obrzędy, w swej istocie magiczne, stanowiły bardzo ważną część naturalnej medycyny, ponieważ każdą chorobę przypisywano działaniu jakiegoś złego ducha, demona.

W dawnej Persji skorumpowanego władcę demonów zwano imieniem Aryman, Ariman, Ahraman, Dahak, Ahriman - co ze staroirańskiego Angra Mainju oznacza tyle, co "Zły duch", "duch Zniszczenia"; perski Książę zła, bóg zła i ciemności, kłamstwa i zniszczenia, złych czarów i czarnej magii; przywódca Zła przebywający w ciemnej, mrocznej i cuchnącej otchłani; pierwowzór chrześcijańskiego Szatana. Według świętego Proroka Spitama Zaratustry, który był kuszony przez demona Arymana, ale wyszedł z tej próby zwycięsko, to właśnie Aryman sprowadził śmierć na planetę Ziemię, zabijając pierwowzór człowieka i zwierząt.

W religii pana, w mazdaizmie czyli starym zaratusztrianizmie Aryman to uosobienie zła, ciemności i kłamstwa, w dualistycznej koncepcji tej religii wróg Spenta Mainju (czyli "ducha Stworzyciela"), emanacji Ahura Mazdy - Boga Mądrości. Angra Mainju toczy z nim odwieczną walkę której celem jest zniszczenie świata, do pomocy stworzył armię demonów, daewów (upadłych dewów), między innymi - zawiść, zazdrość, nienawiść, chciwość itp., w tym ich planety - główne źródło niepowodzenia i złego losu. W późniejszych źródłach przeciwnikiem Angra Mainju jest sam Ahura Mazda. Angra Mainju nie ma jednak siły twórczej i na końcu dziejów zmagania dobra ze złem poniesie ostateczną klęskę, podobnie jak jego odpowiednik czyli chrześcijański Szatan.

Demony czy daimony są do cna złymi stworzeniami, ciemnymi i upadłymi duchami popadłymi w mrok, których jedynym celem jest wzbudzanie w śmiertelnikach grozy i strachu, a to z pomocą terroru, okupacji i wyzysku. Niemal wszystkie znane demony są członkami Płonącego Legionu, grupy ognistych złych istot o wielkiej mocy, która krąży po wszechświecie i gustuje w niszczeniu planet oraz cywilizacji, tak jak to zrobili z Atlantydą czy planetą Faeton, po której pozostał tylko pas asteroid pomiędzy Marsem, a Jowiszem. Płonący Legion w mistyce islamu nazywany jest po prostu Dżinami, złymi duchami stworzonymi pierwotnie z Ognia. Wszystkie demony są złe, chociaż potrafią jak im potrzeba udawać istoty dobre i światłe. Większość obecnych demonów była niegdyś śmiertelnymi istotami odnalezionymi w światach podbitych przez Płonący Legion czyli prze znanych z Biblii Synów Bożych i Nephilim (Olbrzymów), po czym przemienionymi w demoniczne byty o mrocznej naturze. Ta zmiana zawiera w sobie pozyskanie potężnych ciemnych sprzymierzeńców i znacznej tajemnej energii tzw. czarnego promienia. Kontrolują ją dzięki mocy ich woli, podobnie jak czarodzieje i czarnoksiężnicy, którzy z nich się wywodzą to robią.

Stary Testament, żydowska część Biblii, nigdy nie odrzucał istnienia i działalności tego rodzaju złych bytów. Posługiwał się folklorem, który zaludnia wszelkie ruiny i miejsca opuszczone obecnością różnych straszydeł, mieszających się z dzikimi zwierzętami: kosmate satyry (Iz 13, 21; 34, 13, LXX), Lilit, czyli demon nocy (Iz. 34, 14). Oddaje się na ich pastwę miejsca przeklęte, jak Babilon (Iz. 13) albo kraina Edomu (Iz. 34, LXX). Obrzęd ekspiacji poleca wydać demonowi Azazelowi kozła obarczonego grzechami całego ludu Izraela (Kpł. 16, 10). Wokół człowieka chorego wyczuwano również obecność złych duchów, które go dręczyły.

W biblijnej Księdze Tobiasza wiadomo już, że to demony nękają człowieka (Tob. 6, 8), a misja aniołów ma na celu zwalczać demony (Tob. 8, 3). Aby jednak przedstawić najgorszego spośród nich, tego, który zabija, autor nadal bez wahania odwołuje się do folkloru perskiego i nadaje temu demonowi imię Węża Starodawnego czy Smoka - Jaszczura, Asmodeusza (Tob 3, 8; 6, 14). Asmodaim to zwyrodniałe Jaszczury, które doprowadziły do upadku rajskiego człowieka pod drzewem poznania dobra i zła. Widać stąd, że Stary Testament, podtrzymując zdecydowanie istnienie i działalność zarówno złych duchów, jak i aniołów, przez długi czas przedstawia ideę dość nie sprecyzowaną, gdy chodzi o ich naturę i stosunek do Elohim Boga. Prawda jest jednak taka, że Stary Testament był dla wszystkich ludzi, a szczegółowa wiedza ezoteryczna o aniołach i demonach (asmodeuszach) tylko dla wtajemniczonych, zatem nic dziwnego, że nie ma w Biblii mistycznej henochiańskiej Wiedzy Tajemnej, egzorcyzmów danych przez Proroka Henocha (zwanego Hermesem Trismegistosem czyli Hermesem Po Trzykroć Wielkim).

Pisma Święte, w tym Biblia i Ewangelia nie mówią zbyt wiele o demonach, siłach zła, ani o ciemności i mroku jakim podlegają ludzie i cała planeta Ziemia. Geneza zła stanowi zagadkę dla wielu duchowych poszukiwaczy. Jak pogodzić rządy dobrego, miłującego i wszechmocnego Elohim Boga JHWH z wojnami, obozami zagłady, głodem, chorobami, panoszącym się złem? Słowo Szatan, hebrajskie Ha-Satan znaczy w języku hebrajskim "oskarżyciel", "oszczerca". W takiej roli wielokrotnie ukazuje go Biblia, zawsze jako sprytnego intryganta, fałszywego oskarżyciela, roznosiciela kłamliwych plotek (Za.3:1-2; Hi.1-2; Ap.12:10).

Biblijny Szatan, Szajtan z Koranu, wspominamy w Ewangelii jest szczególnie personalnym wrogiem i kusicielem oraz dręczycielem Jezusa Chrystusa, podobnie jak w Starym Testamencie Biblii wobec proroków był to zwykle Lucyfer - Demon udający anioła światłości, a wobec wschodniego Buddy demon Maya-Asura czyli dosłownie Zwodziciel, Oszust, Majak. Zastanawiające jakże mało tak zwanych buddystów ma współcześnie pojęcie o walce swego mistrza Śri Gautama Buddy z demonem kusicielem zwanym Maya-Asura...

Szatan otrzyma karę należną szkodliwemu oraz fałszywemu oskarżycielowi, oszczercy, potwarcy i zwodzicielowi. Do czego podjudzał i o co potem oskarżał, spadnie na jego głowę. Tak było z zapisem wyznanych grzechów, które arcykapłan wynosił ze świątyni i kładł na głowę kozła dla Azazela. Udziałem kozła dla Azazela była śmierć na miejscu bezludnym i pustynnym, które Septuaginta oraz biblijny Nowy Testament oddają słowem abyssos (Ap. 20:1-10). W Apokalipsie czyli Objawieniu Janowym oznacza ono miejsce wygnania Szatana, zanim zostanie on unicestwiony w jeziorze ognia, zwanym gehenną (Mt. 25:41; Ap. 20:14-15).

Świat ludzi bezbożnych ulegał ustawicznej pokusie zjednania sobie złych duchów przez oddawanie im kultu ofiarnego, czyli krótko mówiąc, przez uznawanie ich za bóstwa, którymi demony nie są i nigdy nie będą. Izrael nie uchronił się również od tej pokusy, a opuszczając swojego Stwórcę, JHWH Elohim, zwracał się również ku „innym bogom" (Pp. 13, 3. 7. 14), czyli inaczej mówiąc, ku demonom (32, 17), posuwając się do składania im ofiar z ludzi (Ps. 106, 37). Uprawiał nierząd z satyrami (Ppł.17, 7), którzy nawiedzali swe wysoko położone i zakazane miejsca (2 Krn. 11, 15). Biblia nie jest oryginalnie wymierzona przeciwko prawdziwym bóstwom czy aniołom, a przeciwko demonom, złym duchom, które błędnie za bóstwa uważano wskutek praktykowania czarnoksięstwa, czarnej magii i pomylenia rozumu. Termin "inni bogowie" jest synonimem demonów, sił zła, a nie słów oznaczających Elohim Boga w innych religiach czy językach. Elohim to także Allah i Brahman!

Ten, który zabija, kradnie i niszczy (J.10:10) uczynił ziemię swoim dominium. Treblinka, Hiroszima, Waco, Oklahoma City, masowe groby w Rwandzie i Bośni dowodzą jego istnienia. Personalnemu złu coraz trudniej zaprzeczyć. Biblia tak mówi o Szatanie: "Byłeś odbiciem doskonałości, pełen mądrości i niezrównanie piękny, byłeś doskonały w postępowaniu swoim od dni twego stworzenia, aż znalazła się w tobie nieprawość" (Ez.28:12.15). W starożytnej literaturze judaistycznej Azazel to istota diaboliczna; demon, który przyniósł ludzkości narzędzia wojny; "nauczył mieszkańców ziemi wszelkiej nieprawości"; zły duch, który kusi sprawiedliwych.

Kim był Azazel? Słowo to w języku hebrajskim znaczyło między innymi: demoniczną istotę, pustynne miejsce zniszczenia i śmierci, a także oddawało ideę usuwania czy eliminacji. Większość biblistów uważa, że Azazel jest epitetem istoty demonicznej. Azazel byłby więc przeciwnikiem Mesjasza, dlatego w ceremoniach Dnia Pojednania kozioł dla Azazela skontrastowany jest z kozłem dla Boga Elohim JHWH, który reprezentował Chrystusa. Słowo Azazel etymologicznie wywodzi się z hebrajskiego „zz-l”, które oznacza złowrogiego i niepohamowanego demona, jakim Biblia ukazuje Szatana (2Kor.4:4). Imię Zazal występuje w starożytnych pismach żydowskich jako uosobienie zła, nieczystości i zwiedzenia.

Pisma żydowskie mówią, że Azazel był w ogrodzie Eden, jako wąż, który zwiódł Adama i Ewę, (10)a "cała ziemia została zrujnowana przez nauki i dzieła Azazela, a wina za wszystkie grzechy spoczywa na nim". Wzmiankowane są okowy, w które zostanie zakuty Azazel, po czym będzie ze swoimi demonami wrzucony do jeziora ognia. Azazel będzie "związany w pustynnej otchłani, na dzień wielkiego sądu", kiedy "zostanie wrzucony do ognia". Spotka go ten sam los, co władców ziemi i możnych, którzy będą wrzuceni do "głębokiej doliny z płonącym ogniem". W taki sam sposób Apokalipsa ukazuje los diabła w czasie milenium, jako skutego i pozostawionego na bezludnej ziemi (Ap.20:1-3.10), po czym wrzuconego do jeziora ognia wraz z tymi, których zwiódł (Ap.20:10-15).

W Ewangeliach naśladowcy diabła ukazani są jako kozły, podczas gdy zwolennicy Chrystusa - Mesjasza jako owce (Mt.25:32). Co ciekawe, w podobny sposób jak w tej przypowieści Jezusa, ukazani są w dawnej literaturze żydowskiej ludzie w dniu sądu: po jednej stronie sprawiedliwi, a po drugiej nieprawi; nieprawi są ukazani jako kozłowaci "ludzie Azazela". Wiele starożytnych kultur utożsamia kozła z diabłem, np. satyr, faun czy grecki bożek Pan. Rogata głowa kozła - często na tle odwróconego pentagramu - do dziś stanowi w czarnoksięstwie i satanizmie symbol samego Szatana. Księga Kapłańska także wskazuje na związek kozła z demonami. W następnym rozdziale po opisie Dnia Pojednania jest przestroga przed "cudzołóstwem z demonami" (składaniem im ofiar), w której kozły są eufemizmem dla demonów (Kpł.17:7).

Biblia często kojarzy z demonami bezwodne miejsca, na jakie tego kozła wyprowadzano (Iz.13:21-22; 31:11-15; Mt.12:43). Bezwodne miejsca to pustynie, ale i wszelkie inne na jakich nie ma studni, nie ma wody do picia, a człowiek wysycha z pragnienia. Dlatego także mistycy islamu, święci sufi, uważali pustynie za siedliszcze dżinów i wszelkich złych duchów. W sumie mamy trzy ważne piekielne imiona demonów, diabelską Trójcę: Szatan, Lucyfer i Azazel, jakie wspomina Biblia. W opozycji do tych znanych z imienia szedaim, szedów (diabłów) mamy Elohim Boga czyli JHWH oraz aniołów Boga: Michała (Michael), Gabriela i Rafała (Rafael), a nade wszystko Świętych Proroków jak Abraham, Mojżesz czy Jezus. Elohim Bóg stworzył doskonałego anioła, pozbawionego tendencji do zła, ale posiadającego, jak wszystkie stworzone przez Elohim Boga istoty możliwość wyboru dobra lub zła (Ez.28:15). Otrzymał imię Syn Jutrzenki (łac. Lucyfer) i z powodu swego pięknego wyglądu i ogromnej inteligencji cieszył się wśród aniołów wielkim szacunkiem (Ez.28:12). Lucyfer zajmował najwyższą pozycję w niebie, ustępując tylko Elohim Bogu JHWH (Ez.28:14). Z czasem pobudziło go to do próżności i zamiast kierować uwielbienie innych ku Stwórcy, zapragnął czci dla siebie. W Biblii wszystkich upadłych aniołów nazywa się Synami Bożymi, także Jezusa...

Jako istota stworzona, Lucyfer nie mógł być wtajemniczony we wszystkie plany Elohim Boga, tak jak i każdy inny Syn Boży. Pycha nie pozwalała mu zaakceptować tego stanu rzeczy (Iz.14:13-14). Uznał, że zasługuje na wyższą pozycję, niż Mesjasz-Chrystus. Odtąd zaczął się posługiwać otrzymaną od Elohim Boga JHWH inteligencją, aby siać w niebie niezadowolenie wobec Bożego porządku objawionego w Jego Prawie. Zapragnął dla siebie i swych aniołów nowego porządku, a ukrywając swe prawdziwe motywy pod płaszczykiem troski o prawa aniołów nieba, zdołał przeciągnąć aż trzecią ich część na swoją, ciemną stronę (Ap.12:4.9). Szatan mógł zaprzestać rebelii i powrócić na łono Ojca Niebios, ale duma nie pozwoliła mu ukorzyć się przed Nim, ani uznać autorytetu wiernego Bogu Syna Bożego jakim był Mesjasz. Wybrał otwarty bunt i rokosz.

Wedle mistyki żydowskiej i chrześcijańskiej Królestwo Ciemności jest zjednoczone pod wodzą Lucyfera i dobrze zorganizowane (Mk.3:24; Mt. 9:34; Łk. 11:15). Nawiązuje do tego apostoł Paweł, pisząc o zwierzchnościach, władcach ciemności, złych duchach (Ef.6:12). Słowa te sugerują hierarchię panujących demonów, choć nie pozwalają dokonać ścisłego podziału sfer wpływów sił zła. Umownie jednak możemy podzielić demoniczną aktywność na trzy podstawowe sfery wpływów:

Poziom personalny - okupowany przez duchy nieczyste (gr. pneumatika tes ponerias) powodujące lub wzmacniające w ludziach nienawiść, złość, strach, fobie, urazy, grzeszne myśli i zachowania. Poziom okultystyczny, tajemny - kontrolowany przez ciemne moce (gr. dynamis), które działają poprzez nieduchowe ideologie (np. faszyzm, diskordianizm, rydzykizm, opusdeizm, watykanizm, katolicyzm, stalinizm, polpotyzm) i różne formy ciemnego okultyzmu (np. satanizm, czarnoksięstwo, czarna magia). Poziom kosmiczny - objęty działaniem demonów z władzą nad całymi obszarami geopolitycznymi planety (gr. archai - książęta, kosmokratoras – władcy, kosmiczni panowie lub twórcy oraz exousia - zwierzchności), które próbują kontrolować instytucje, organizacje, rządy, miasta, a nawet całe narody i regiony, a co więcej nawet Układ Słoneczny i Galaktykę. Oryginalne nazwy państw oraz miejscowości pokazują często rodzaj negatywnej siły jakimi złe duchy mogą wpływać na regiony i państwa.

Na pierwszym poziomie (personalnym) działają złe duchy, które przybierają funkcjonalne imiona grzechów czyli np. pożądliwość, lęk i fobia, gwałt, złość i gniew, nieprzebaczenie, krzywda, przemoc, fałsz i kłamstwo. Człowiek, hołubiąc jakiś grzech, zaprasza i buduje przyczółek duchowi, który potem przez pokusy eksploatuje jego słabości i otwiera go na wpływ kolejnych demonów. Drugi poziom wiąże się z koncepcjami ideologicznymi, które mają korzenie w Królestwie Ciemności, w Mroczlandii. Biografie takich różnych złych ludzi, jak: cesarz Konstantyn, inkwizytor Tomasz Torquemada, papież Aleksander Borgia, Papież Pius X czy papież Pius XII, Adolf Hitler, Josemaria Escriva, Józef Stalin, Francisko Franco, Nicolae Ceausescu, Idi Amin, Augusto Pinochet, Ronald Reagan czy Jan Paweł II sugerują obecność złego ducha fałszywej ideologii czy fałszywej religijności.

Trzecia część wpływów dotyczy poziomu terytorialnego, zwanego kosmicznym, który ilustrują wedle mistyków w Biblii m.in.: władca Tyru (Ez. 28:12-16) czy Babilonu (Iz. 14:12-14), "anielski książę Persji" czy "książę Grecji" ( Dn.10:12-13). Niestety sama Biblia nie zawiera zbyt wiele wiedzy na temat działania demonicznych sił zła, a jedynie skupia się na grzechach, karach za grzechy i na tym jak dążyć do świętości, jak się oczyszczać i uwalniać od grzechów.

Izraelici wierzyli, że niektórzy aniołowie sprawują kontrolę nad regionami świata czy państwami. Septuaginta - starożytny przekład Starego Testamentu na język grecki - tak oto oddaje tekst z Pięcioksięgu Mojżeszowego: "[Bóg] ustalił granice ludzi według liczby swych aniołów" (Pwt.32:8). Biblista F. F. Bruce napisał w książce pt. The Epistle to the Hebrews: "Ten tekst wskazuje, że administracja nad poszczególnymi narodami została rozdzielona wśród korespondującej z nimi liczby anielskich mocy." Tak jak anioły Boże mogą wpływać na jakieś terytorium i jego władze, tak demony czyli anioły upadłe także mogą wywierać wpływ na całe państwa i ich władze polityczne, jeśli tylko są podatne na grzechy i zły wpływ. Tylko święci przywódcy państw mogliby się oprzeć demonicznym wpływów książąt ciemności, stąd tyle zła czynionego w imieniu prawa przez panujących, przez władze polityczne i sądownicze.

Terytorium, państwo wiązało się w Biblii z wpływem, gdyż podlegało duchowym zwierzchnościom, także demonom czyli złym aniołom upadłym. Kananejski demoniczny bożek Baal był cierniem w boku Izraelitów, gdyż dali się wciągnąć w jego mroczny kult. Miał on wiele miejsc nazwanych swoim imieniem, np.: Baal-Peor, Baal-Gad, Baal-Hermon. Ich etymologia wskazuje, że Baal był uważany za Pana tych miejsc. Wierzono, że od niego zależy obfitość zbiorów i pomyślność. Ludzie starali się pozyskać jego przychylność ofiarami i rytuałami, wiedząc przy tym, że jest to żądny krwi i mordu demon, szed, a nie bóstwo należące do sił Światła.

Biblia, oprócz Baala (Lb. 22:41) wymienia z imienia między innymi takie zwierzchności jak: Dagon (Sdz. 16:23), Moloch (Kpł. 20:2), Belzebub (Łk. 11:15), Pyton (Dz. 16:16), Astarte – opiekunka i władczyni duchów śmierci zwana Królową Niebios czyli późniejsza Maryja(Jer. 44:17-25; Dz. 19:27-35). Niektóre posiadały ogromny wpływ nad dużymi terytoriami przez długie okresy czasu. Belzebub (hebr. Ba‘al Zebûb lub Ba‘al Zəvûv) to potocznie władca much i komarów oraz wszelkich insektów. Muchy, komary, szarańcze, mrówki, kleszcze i ogólnie insekty jako plagi spadają w starych opowieściach na tych, którzy są pod władzą lub klątwą arcydemona Bezebuba, także księcia mrocznych podziemi i czarnych wód.

Księga Daniela mówi, że demoniczny książę, któremu podlegała Persja, miał taką moc na swym terenie, że opóźnił odpowiedź na modlitwę Daniela o trzy tygodnie. Przemogła go dopiero interwencja boskiego archanioła Michała, która nastąpiła w rezultacie postu proroka Daniela (Dn. 10). Pokazuje to, że terytorialne zwierzchności demoniczne dysponują ogromną mocą, a także i to, że modlitwa i post oraz rytualna, dogłębna czystość sumienia mogą bardzo skutecznie wiązać ich mroczną działalność.

Trudno rozumieć Biblię nie wiedząc nic o takich mrocznych acz duchowych, bo niewidzialnych zwierzchnościach o demonicznym charakterze. Elohim Bóg ukazany jest w Starym Testamencie jako zazdrosny o ludzi, którzy czcili te demoniczne bożki, nazywając to duchowym "nierządem" (Sdz. 8:33; 1Krl. 15:12; Ez. 20:30), ale nie kwestionując ich istnienia. Biblia traktuje je jako istniejące żywe istoty, a nie jedynie archetypy, energie czy symbole sił zła, jak to się błędnie robi w psychologii. Wiarę tę podzielali Grecy czy Rzymianie. Platon na przykład, uważał demona (gr. daimon) za patrona miasta czy rodzaj ciemnego anioła strzegącego człowieka.

Według przekonania późniejszego judaizmu świat demonów, władców mroku, organizuje się w sposób bardziej systematyczny. Demony są uważane za upadłych aniołów, wspólników grzechu Szatana i obecnych jego pomocników, takich jak Belzebub – były anielski cherubin. Chcąc przedstawić ich upadek, pisarze z epoki późnego judaizmu odwołują się bądź do mitycznego obrazu wojny gwiazd (por. Iz 14, 12), bądź do opowiadania o pierwotnej wojnie Jahwe (JHWH) z bestiami, które są uosobieniem morza, bądź wreszcie przejmują starą tradycję Księgi Jubileuszów i Henocha dotyczącą Synów Bożych, którzy przybyli na ziemię z pomoca dla ludzkości, ale zapłonęli miłością do śmiertelnych niewiast (Rdz 6, l nn; por. 2 P 2, 4), lub po prostu przedstawiają demonów jako buntowników bluźniących Elohim Bogu (por. Iz 14, 13 n; Ez 28, 2).

Jakkolwiek by było, demony, szedim, uchodzą za istoty nieczyste, odznaczające się pychą i rozpustą. Nękają ludzi i usiłują wciągnąć ich do wszelkiego czynu złego i występnego. Aby ich zwalczyć, człowiek ucieka się do egzorcyzmów (Tob 6, 8; 8, 2 n; por. Mt 12, 27), które nie mają już jednak jak ongiś w Babilonie charakteru potężnej i skutecznej boskiej magii, ale są tylko pewną formą modlitwy błagalnej: żywi się bowiem nadzieję, że Elohim Bóg JHWH sam poskromi Szatana i jego zwolenników, jeśli się człowiek odwoła do potęgi Jego imienia (Zch 3, 2; Jud 9). Wiadomo zresztą, że archanioł Michał (Michael) i jego niebieskie wojska prowadzą ustawiczną walkę z demonami i przychodzą z pomocą człowiekowi (por. Dn 10, 13). Brak białej magii w praktykach późnego judaizmu i potem w chrześcijaństwie doprowadził niestety do tego, że demony zepsuły swym nierządem i żądzą zbrodni tak judaizm jak i prawie całe chrześcijaństwo, a potem także islam.

Starożytni byli często kiepskimi i lękliwymi pragmatykami. Składali ofiary tak bożkom i demonom, bo wiedzieli, że przez to wpływają na sferę niewidzialną, a przez nią na swoją marną rzeczywistość. O skuteczności tych ofiar świadczy rezultat pewnej wojny Izraela z Moabem. Izraelici zdecydowanie przeważali w boju, dopóki król Moabu nie ofiarował Kemoszowi, demonicznemu bożkowi tego państwa, swego syna, a zarazem następcy tronu. Ta krwawa ofiara tak wzmocniła supremację Kemosza na tym terenie, że wojska izraelskie musiały umykać:

"Król Moabu zobaczył, że musi w tej walce ulec, zebrał wokół siebie siedmiuset mężów zdatnych jeszcze do boju, aby przedostać się do króla Edomu, lecz nie zdołali. Wtedy wziął swego syna pierworodnego, który miał objąć po nim panowanie, i złożył go na całopalenie na murze. Wskutek tego powstało wielkie wzburzenie przeciwko Izraelitom, tak iż musieli od niego odstąpić i powrócić do swojej ziemi." (2Krl. 3:26-27). Rytuały krwawej ofiary z ludzi czy pakty z własnej krwi są dziś jeszcze ciągle kultywowane jako swoisty pakt z Szatanem i złymi istotami, które zwiemy demonami.

Podobnie postąpiono w Jerychu, aby złamać klątwę Jozuego (Joz. 6:26; 1Krl. 16:34). Ofiary składane ciemnym bożkom były ofiarami składanymi demonom (1Kor. 10:20). W zamian za oddawanie im czci złe duchy zawsze udzielały swego patronatu porywając ludzi na złą, ciemną i mroczną stronę wrogów Światła i Miłości. W ten sposób powstawały pakty z demonami, z ciemnymi siłami, za którymi kryły się demoniczne zwierzchności. Religie są ludzkimi drogami szukania Boga; czysta i niezepsuta religia jest Bożą drogą szukania człowieka. Jest wiele religii, ale Droga Nieba tylko jedna.

Najstarsze znane z historii pakty z demonami powstały na Bliskim Wschodzie. Czy jest przypadkiem, że właśnie tam żyje większość ludzi, którzy nie słyszeli jeszcze Ewangelii ani Wedy? Pas między 10 a 40 stopniem geograficznym na północ od równika, obejmujący Afrykę oraz Bliski i Daleki Wschód misjolodzy religii nazywają (ze względu na kształt) "Oknem 10/40". Wyjątkiem są tutaj północne i środkowe Indie, gdzie region bardziej nieduchowy sięga Sri Lanki i Malediwów. Regiony nieduchowe zamieszkuje aż około 80 % najbiedniejszych ludzi świata i aż 97% z tych, którzy nie słyszeli jeszcze ani Ewangelii ani Wedy, ani żadnej autentycznej duchowej nauki. Czy jest to tylko zbieg okoliczności, że stanowi on kolebką największych niereligijnych systemów demonizmu.

Południe Indii i cała Sri Lanka w tym pasie to regiony podążające jeszcze mocno za naukami bardzo złego demona Rawany, tego, który porwał księżniczkę Sitę, cnotliwą żonę świętego króla Rama, celem jej zgwałcenia. Wyspy o nazwie Malediwy to w oryginale Maldivas czyli dosłownie "Złe Bóstwa" czy „Fałszywa Boskość”, kraina gdzie mieszkają demony, złe duchy. Malediwy to wystające z morza szczyty górskie dawnej Wielkiej Lanki zatopionej w dawnej wielkiej wojnie sił ciemności przeciwko Siłom Światła. Demon Rawana był bardzo realnym wrogiem Oświeconego Króla Rama i jego rodziny oraz poddanych. Demon Rawana został jednak ostatecznie pokonany, a jego ciemne imperium zła zbudowane na ziemi zostało całkowicie zniszczone w czasie wielkiego potopu. Dziś zaledwie szczyty dawnych gór lankijskich wystają z oceanu.

Biblia mówi: "Oręż bojowania naszego nie jest z ciała, lecz posiada moc burzenia twierdz warownych dla Elohim Boga. Udaremniamy ukryte knowania i wszelką wyniosłość przeciwną poznaniu Elohim Boga" (2Kor.10:3-5). Boże imię JHWH dobrze jest znane z pism wedyjskich, z Rygwedy. W Sanskrycie, języku Bogów Światłości imię to zapisane jest jako JAHVAH i służy do usuwania sił zła. Jest zatem znane nie tylko z hebrajskiej Biblii czy ksiąg Tory. Pokazuje to pewien uniwersalizm Imienia Bożego służącego do wypędzania sił mrocznych, ciemnych, złych i wobec boskości oszczerczych.

Słowo "wyniosłość" (gr. hypsoma) znaczy "wyżyna". Odnosi się do demonicznych zwierzchności, przez aluzję do pychy oraz do miejsc położonych na wyżynach, na wzgórzach i pagórkach oraz szczytach gór gdzie składano im ofiary, które wzmacniały ich moc i kontrolę nad danym terenem. Do najpotężniejszych należały ofiary krwawe, szczególnie z ludzi i niemowląt. Im ofiarowane zwierzę było bliższe człowiekowi, tym więcej niosło mrocznej duchowej mocy; najwięcej zaś ludzka ofiara, szczególnie z pierworodnego, a jeszcze więcej z następcy tronu. Bóg nie pozwalał na ofiary z ludzi. Wedle chrześcijan jednak On sam jednak poniósł w swym upadłym Synu największą ofiarę (J. 3:16). Teoretycznie wyzwoliła ona tyle mocy, że kto ją podejmował jako upadły z niebios na ziemię Syn Boży, otrzymywał zbawienie i moc, by przeciwstawić się diabłu, demonom i grzechom. Tak było na początku, a skończyło się w czasach Konstantyna, gdy chrześcijaństwo zostało przejęte przez demony imperium rzymskiego i doprowadzone do całkowitego upadku moralnego poprzez mordy i nierząd. Ideał cielesnej ofiary Jezusa jako Syna Bożego czyli Nephilima, anioła upadłego w przeszłości został zupełnie przekręcony. Jezus dzięki swej ofierze osiągnął wybawienie od swego grzechu upadku, jednak aby inni tacy Synowie Boży mogli osiągnąć zbawienie, także muszą pójść w ślady Jezusa i podjąć proces samoofiarowania, co zresztą zrobił drugi po Jezusie, apostoł Piotr. Oczywiście nie każdy zaraz zmartwychwstaje, gdyż Synowie Boży są różnej rangi i różne są ich stopnie grzechu czy znieprawienia.

Antyduchowe praktyki egoistycznych ludzi, pozwalają Szatanowi czy Lucyferowi wywierać wpływ na ich życie i na losy obszaru, który zamieszkują. Rytuały i ofiary składane istotom innym niż Prorocy i Święci tacy jak Rama, Kryszna, Zaratusztra, Abraham, Mojżesz, Jezus Chrystus czy Mesjasz umacniają mroczny autorytet złego królestwa ciemności. Natomiast modlitwa, post, składanie siebie w ofierze Elohim Bogu rozszerza panowanie Mistrza i Ojca Stwórcy czyli Elohim Boga JHWH. Chrześcijaństwo dziś sprowadza się do Osoby którą jest Chrystus, jednak większość Biblii i Jezus poleca czcić jedynie Boga Ojca, Elohim JHWH, czyli JAHWAH, JAHWE.

Kay:

mapa duchowa, sieć wojny duchowej, ruch A.D 200, George Otis Jr., Sentinal group, wartownicy, grupa wartowników, The Sentinel Group, jak sporzadzić mapę duchową, jak tworzyć mapy duchowe, miasta,kraju,Jubilee christian center,dick bernala, pastor, jak zindetyfikować siły demoniczne, duchowe, nad regionem, nad województwem, nad miastami,trudy jacobs sentinel groups,globalna baza modlitewna, g.peter Wargner, koordynator ruch A.D 2000 w polsce m. kozlowski, wojna duchowa na poziomie strategicznym,ez.4,1-3

George Otis, Jr.
Founder
The Sentinel Group

link: https://www.sentinelgroup.org

"The last of Gigants