Władysław Jung, czyli o tęsknocie za Polską

Władysław Jung był generałem dywizji Wojska Polskiego. Kawaler Orderu Virtuti Militari jest przykładem patriotyzmu oraz wierności Polsce. 

Władysław Jan Jung urodził się 23 czerwca 1870 roku w Gorlicach, na terenie Austro-Węgier. Już od dziecka chłopiec kształcił się w szkołach wojskowych w Koszycach. W 1888 roku ukończył Wojskową Wyższą Szkołę Realną w Hranicach na Morawach, po czym odbył studia na Wydziale Artylerii Akademii Wojskowo-Technicznej w Wiedniu. Zaznaczmy, iż Władysław Jung mieszkał w Krakowie, lecz wakacje spędzał we Lwowie.

1 września 1891 roku otrzymał nominację do stopnia podporucznika, wchodząc w skład oficerów zawodowych Armii Monarchii Austro-Węgierskiej. Kariera jego powoli nabierała tempa. Z dniem 1 maja 1895 roku został awansowany do stopnia porucznika, a już 1 listopada 1904 roku otrzymał nominację do stopnia kapitana. W 1908 roku Władysław Jung pełnił swoją służbę w Pułku Armat Polowych Nr.1 (od 1900 roku na czele tej jednostki stał podpułkownik/pułkownik Gustav von Lauffer, jednakże w późniejszym czasie jego miejsce zajął pułkownik Aleksander Truszkowski – przyszły tytularny generał dywizji Wojska Polskiego).

W trakcie I wojny światowej Władysław Jung został awansowany z dniem 1 listopada 1914 roku do stopnia majora, a 1 sierpnia 1916 roku otrzymał nominację do rangi podpułkownika. W czasie tego konfliktu zbrojnego walczył początkowo na froncie rosyjskim. Od 1916 roku do 1917 roku już jako pułkownik dowodził Pułkiem Armat Polowych nr. 24 (byłym Pułkiem Armat Polowych nr.30 na froncie rumuńskim. Jednostka jego wchodziła wówczas w skład 24. Dywizji Piechoty. W 1918 roku jako dowódca brygady artylerii walczył na froncie włoskim. W listopadzie tego samego roku dostał się do niewoli.

Nie potrwało to długo, gdyż w grudniu 1918 roku wyjechał do Francji, gdzie do stycznia 1919 roku poszerzał wiedzę na kursie artylerii w Le Maris. Po jego zakończeniu wstąpił Armii Polskiej (znanej także jako Błękitna Armia), która podlegała generałowi dywizji Józefowi Hallerowi. W lutym 1919 roku objął dowództwo 1. Pułku Artylerii Polowej (jednostka ta była później znana jako 13. Pułk Artylerii Lekkiej).

,,Portret generała Władysława Junga” autorstwa Józefa Kidonia z 1926 roku. (źródło: wiki)

Już w kraju, bo od października 1919 roku do kwietnia 1920 roku pełnił funkcję dowódcy VII Brygady Artylerii oraz inspektora artylerii 2. Armii. 1 maja 1920 roku Władysław Jung został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia w stopniu generała podporucznika. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Od 27 kwietnia 1920 roku do 4 czerwca 1924 roku był dowódcą 15. Wielkopolskiej Dywizji Piechoty. W trakcie obejmował tego ważnego stanowiska, w 1921 roku wszedł w skład Polskiej Misji Wojskowej. W późniejszym czasie ukończył kurs dla wyższych dowódców.

3 maja 1922 roku zweryfikowano go w randze generała brygady ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku, lecz 31 marca 1924 roku Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Stanisław Wojciechowski na wniosek ministra spraw wojskowych, generała dywizji Władysława Sikorskiego, awansował Władysława Juga do stopnia generała dywizji 31 marca 1924 roku ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 8. lokatą w korpusie generałów. Od czerwca 1924 roku do lipca 1926 roku sprawował funkcję dowódcy Okręgu Korpusu Nr. IV w Łodzi, jednakże od lipca był dowódcą Okręgu Korpusu Nr. II W Lublinie. W 1928 roku zwolniono go ze stanowiska, a 30 listopada tego samego roku przeniesiono go w stan spoczynku.

Przed wyborami do Rady Miasta Krakowa z 1938 roku został wiceprezesem Prezydium Polskiego Bloku Katolickiego. Wraz ze swoją żoną Seweryną z Mochnackich mieszkał w Krakowie. Wybuch II wojny światowej zastał go na wakacjach w Buczaczu, skąd dotarł do Lwowa. Po kapitulacji tego miasta we wrześniu 1939 roku pozostał w nim do grudnia tego samego roku. Chciał przekroczyć granicę niemiecko-sowiecką, gdyż w rejonie Rawy Ruskiej zatrzymali go sowieccy strażnicy. Nie rozpoznali jednak oficera, ponieważ podawał się za emerytowanego profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego. Przetrzymywany w szopie, doznał odmrożeń, których skutkiem była gangrena obu stóp. Generał dywizji Władysław Jung zmarł w szpitalu we Lwowie 1 stycznia 1940 roku. Spoczął na Cmentarzu Łyczakowskim. Generał dywizji Władysław Jung został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, trzykrotnie Krzyżem Walecznych, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, Odznaką pamiątkową Armii Generała Hallera oraz Krzyżem Komandorskim Orderu Legii Honorowej.